Technologie

Active Server Pages (ASP)

Active Server Pages to historycznie druga, ale pod względem złożoności pierwsza z technologii Microsoftu. Jest ona używana głównie przez serwer Internet Information Server Microsoftu lecz zdarzają się również rozwiązania firm trzecich. ASP są to programowalne strony WWW łączące w sobie HTML ze specjalnymi skryptami interpretowanymi przez serwer. Do przeglądarki wysyłana jest już jedynie informacja w formie HTML, która nie potrzebuje żadnych dodatków czy plug-inów. Do największych zalet ASP należy możliwość współpracy z bazami danych do których istnieje interfejs ODBC. Wewnątrz skryptów można zapisywać dane do bazy i odczytywać je, tworzyć zapytania w SQL, czy też programować bardziej skomplikowane operacje z użyciem zmiennych i kursorów dla danych.

Wywołania ASP składają się ze specjalnych tagów <%%>, które zawierają albo instrukcje sterujące przetwarzaniem skryptu, albo dane, które zamieniane są w elementy strony wysyłanej do klienta. Możemy połączyć się z bazą danych przez ODBC i wykonać zapytanie SQL. Następnie w pętli pobieramy do kursora rs kolejne rekordy z wyniku zapytania i dokonujemy wyboru wyświetlanego pola. W ten sposób, obudowując dane uzyskane z bazy tagami HTML, tworzymy elementy listy wyboru umieszczone wewnątrz formularza. Dane z formularza stają się parametrami dla kolejnego skryptu, który tworzy na ich podstawie inne zapytanie w SQL i opracowuje jego wyniki w określonej formie. Dzięki ASP można tworzyć całe systemy aktywnych stron, dające rozbudowane systemy aplikacji internetowych korzystających z baz danych na serwerze.

Twórcy ASP pomyśleli również o innych funkcjach przydatnych w tworzeniu aplikacji internetowych. Możliwe jest na przykład rozpoznanie cech przeglądarki, dzięki którym serwer może wysłać stronę w wersji przystosowanej do jej możliwości. Oczywiście, przystosowania do przeglądarki dokonuje jedna i ta sama strona ASP.

Problem rozłączenia szablonów prezentacji od skomplikowanej logiki biznesowej został bardzo sprytnie rozwiązany. W sukurs przyszła tutaj architektura systemu Windows: logikę biznesową programuje się przy pomocy obiektów COM i COM+. Innymi słowy, przy rozrastaniu się projektu w ASP, pozostawia się już tylko sam wygląd strony i odwołania do obiektów systemowych, które zajmują się całą resztą. Rozwiązanie to ma dobre i złe strony: dobra jest taka że projekt można robić przyrostowo, począwszy od małego w ASP, a skończywszy na dużym w COM'ach. Wada jest jedna: przywiązanie do niezbyt szczęśliwego producenta - wie o tym każdy, kto próbował coś programować w COM'ach lub DCOM'ach. Już nawet same historie o rejestrze Windows'ów są przerażające... Ale to jest temat do innej dyskusji...